Nazwa nerwice obejmuje dolegliwości układu krążenia, w których przebiegu nie stwierdza się uchwytnych zmian anatomicznych w sercu i naczyniach. Objawy chorobowe są więc wywołane zaburzeniami czynnościowymi ośrodkowego układu nerwowego, a nie uszkodzeniem serca lub naczyń krwionośnych. Układ krążenia poprzez swe bogate unerwienie odbiera bodźce z ośrodkowego układu nerwowego. Dzięki skoordynowanej stałej akcji ośrodkowego układu nerwowego zwiększa lub zmniejsza swoją pracę, naczynia krwionośne kurczą sil lub rozszerzają powodując podwyższenie lub obniżenie ciśnienia krwi Czynność układu krążenia mogą nadmiernie pobudzać albo też hamować różne bodźce emocjonalne działające poprzez układ nerwowy. Do bodźców zewnętrznych o szkodliwym działaniu możemy zaliczyć: zmartwienia, niezadowolenie, przestrach itp. Oprócz nich mogą działać również bodźce wewnętrzne. Są nimi różne choroby, jak np. choroba wrzodowa żołądka. Długotrwałe dolegliwości bólowe denerwują chorego, wywołując obawy o zdrowie. Stany takie mogą powodować zaburzenia w czynności ośrodkowego układu nerwowego, skąd wychodzą nieprawidłowe dyspozycje do układu krążenia, powodujące zaburzenia jego czynności. Pod wpływem np. nagłego przestraszenia się może wystąpić ból w okolicy serca. Zaburzenia tego typu szybko jednak ustępują. Obserwacje z okresu ostatniej wojny światowej wykazały gwałtowny wzrost nerwic układu krążenia. Uzależnione to było od szczególnie silnych bodźców emocjonalnych, takich, jak bombardowanie, obawa przed śmiercią, troska o najbliższych. Ujemną rolę w powstawaniu nerwic odgrywa nadużywanie alkoholu, palenie papierosów i picie czarnej kawy. Nerwice układu krążenia występują najczęściej u ludzi młodych, i to przeważnie u kobiet.