Zanim opiszemy, czego dokonujemy obecnie i co zamierzamy osiągnąć w praktycznej działalności Brytyjskiej Rady do Wal­ki z Rakiem, opiszemy rozwój i zdobycze Międzynarodowej Unii do Walki z Rakiem — w skrócie zwanej UICC (inicjały pochodzą od francuskiej nazwy Unii). Plan utworzenia Międzynarodowej Unii do Walki z Rakiem opracowano w latach dwudziestych bieżącego stulecia, ale oficjalne ustanowienie Unii nastąpiło dopiero w czasie obrad Pierwszego Międzynarodowego Kongresu Przeciwrakowego w Madrycie. Od tego czasu odbyło się osiem mię­dzynarodowych kongresów, a każdy kolejny gromadził coraz większą liczbę przedstawicieli nauki i prezentował coraz war­tościowszy dorobek przystępujących do Unii coraz liczniej­szych państw. Członkami Unii są obecnie przedstawiciele 70 krajów. Stwierdziliśmy, że wkład Zjednoczonego Królestwa raczej się zmniejszył, a nie wzrósł w ostatnich latach. Było to tym więk­sze rozczarowanie, gdy się zważy, jak wielki był rozmach na­dany Unii przez przedstawicieli naszego kraju. Ten niewspółmiernie mały wkład do stal się jednym z ważniejszych motywów powołania do życia nowej Brytyjskiej Rady do Walki z Rakiem. Powinna ona wykonać nasz obowiązek narodowy użyczając pomysłów, funduszów i pracy dla poparcia wysiłków tej m| narodowej organizacji. Być może najbardziej pasjonujący przykład badali współpracy międzynarodowej zapoczątkowano w Unia? gdzie dr Denis Burkitt opisał przypadki nieznanej dotychczas postaci nowotworu u dzieci. Nigdy prawdopodobnie nie będzie można mówić o „przełomie" w nauce o nowotworze w tym znaczeniu, jakie nadają temu pojęciu rozentuzjazmowania reporterzy. Lecz jeżeli kiedykolwiek zaistniał w międzynarodowym przekazie informacji, to jak sądzę prze konał go właśnie guz Burkitta. Pomiędzy Wschodnią Al a Londynem i dalej do Sztokholmu i Paryża, do Nowego i Nowej Gwinei, do Bristolu i Filadelfii, do Australii i Ml apolis i z powrotem do Wschodniej Afryki toczą się między różnymi specjalistami: lekarzami radioterapii chirurgami, patologami, chemio-terapeutami, wirusolog immunologami, epidemiologami i statystykami. Jest to I zwykłe zjawisko w dziedzinie porozumiewania, a skutki i dotyczą nie tylko guzów u dzieci afrykańskich. Mają bom one daleko idące, podstawowe znaczenie dla lepszego tą mienia całości procesu nowotworowego i wielu innych zdanie nieoczekiwanych problemów i prawdopodobnie poz wejrzeć głębiej w podstawowe mechanizmy odporności, są korzyści, których może dostarczyć współpraca mię rodowa. Spośród 70 krajów, reprezentowanych w , tylko może dać tej instytucji tak wiele, jak Wielka Brytania, w ubiegłych latach wkład Wielkiej Brytanii do historii badań nowotworami był wielki, a obecnie został zapoczątkowany przez brytyjskich naukowców nowy ważny kierunek b nad guzem Burkitta. Jednak szybkość, z jaką będzie m prowadzić dalej te badania zależy od międzynarodowego wysiłku, w którym wezmą udział brytyjscy uczeni, wnoszą osiągnięcia o decydującym znaczeniu. Obecnie, gdy te fascynujące koncepcje szerzą się tak w świecie, że przyciąga wielu badaczy z różnych krajów, staje się sprawą ważną, i kraje te wspierały swych przedstawicieli wpłacając fund na rzecz Unii do Walki z Rakiem, która w tak wielkim staraniu przyczynia się do postępu i koordynacji pracy. z zadań Brytyjskiej Rady do Walki z Rakiem będzie pole. na zebraniu funduszów celem zapłacenia odpowiedniej składana rzecz Unii. Również i dochody ze sprzedaży tej książki staną poświęcone na ten cel oraz na rozwinięcie działalności badawczej Brytyjskiej Rady do Walki z Rakiem, a to dzięki hojności i zobowiązaniom wydawcy książki, jak i wszystkich osób, które przyczyniły się do jej powstania. Unia działa obecnie za pomocą swych komisji, które obej­mują wszystkie dziedziny walki z nowotworami złośliwymi. Unia ma wielu członków w różnych krajach i utrzymuje licz­ne kontakty, może więc udzielać miarodajnych porad i opinii w dziedzinie organizacji, oświaty powszechnej, kształcenia zawodowego, organizowania programów dotyczących wykry­wania i leczenia nowotworów i koordynacji różnych badań. Unia udziela również stypendiów naukowych i dostarcza swym członkowskim organizacjom możliwości porozumiewania się przez zwoływanie kongresów, konferencji i sympozjów. Wy­daje i rozpowszechnia czasopismo naukowe The International Journal of Cancer, rozsyła monografie, komunikaty technicz­ne oraz stałe biuletyny, dotyczące spraw międzynarodowej informacji.