Od suchych faktów naukowych przenieśmy się ponownie w dziedzinę graniczącą ze światem fantazji. Nie tak dawno prasa, nie tylko naukowa, doniosła o uwieńczonym powodzeniem przeszczepieniu nerki jednego człowieka drugiemu. Pozornie można by sobie wyobrazić, że oto człowiek odniósł następny triumf w walce z naturą i że uzyskano w ten sposób najbardziej miniaturowy i najprecyzyjniejszy aparat zdolny do zastąpienia chorych nerek. Takie stwierdzenie byłoby jednak mocno przedwczesne. Przeszczepianie tkanek, a nawet narządów, znane jest wprawdzie od zamierzchłych czasów, bo pierwsze wzmianki znaleziono w księgach starochińskich, ale naukowe ujęcie tematu zawdzięczamy dopiero francuskiemu chirurgowi Ambrois Pare. Idea zastąpienia przeszczepami zużytych lub zniszczonych przez uraz bądź chorobę tkanek czy narządów tkwiła w umysłach badaczy od wielu wieków. Na drodze urzeczywistnienia tych marzeń natura jednak wzniosła niepokonane do dnia dzisiejszego przeszkody. W chwili obecnej nauka znajduje się na tropie poznania mechanizmów i przyczyn niepowodzeń przeszczepów, ale do pełnego ich zrozumienia jeszcze bardzo daleko. Z braku miejsca na szczegółowe rozważania wszystkich zagadnień związanych z przeszczepianiem tkanek ograniczymy się w tym miejscu do kilku bezspornych faktów.