Od dolnego końca krtani, mniej więcej na wysokości 6 (przedostatniego) kręgu szyjnego rozpoczyna się tchawica — ona to wraz z jej głównymi rozgałęzieniami, czyli oskrzelami, przeprowadza powietrze oddechowe do płuc i z powrotem. Jest to stale otwarta, sprężysta rura, przebiegająca najpierw wzdłuż szyi, a następnie wkraczająca do klatki piersiowej. Ta dolna część tchawicy odchyla się w kierunku tylnym i na wysokości 4 kręgu piersiowego rozdwaja się na dwa oskrzela główne, prawe i lewe. Miejsce podziału nazywa się rozwidleniem. Ściana tchawicy zbudowana jest z trzech zasadniczych warstw. Warstwa wewnętrzna, która wTyścieła światło tchawicy, to błona śluzowa. Pokrywa ją typowy dla dróg oddechowych, znany nam już z jamy nosowej, gardła czy krtani nabłonek wielorzędowy migawkowy;] migawki poruszają się w kierunku krtani. Powierzchnię błony śluzowej zwilża stale wydzielina jedno- oraz wielokomórkowych gruczołów. Warstwę środkową stanowi błona włóknista, zbudowana główni,, z łącznotkankowych włókien sprężystych. Otacza ona ścianę tchawicy dookoła. W błonę włóknistą są jak gdyby wstawione tzw. pierścienie, czyli chrząstki tchawicze. Każda z nich ma kształt podkowiasty, przy tym otwarte końce skierowane są do tyłu. Tu brak więc chrząstki, występuje natomiast ściana włóknista, w której znajdują się liczne włókna mięśniowe gładkie kurczące się niezależnie od woli. Skurcze tego mięśnia tchawiczego mogą zmniejszać w pewnym stopniu światło tchawicy. Błona zewnętrzna tchawicy to luźno utkana tkanka łączna, która łączy tchawicę z przylegającymi do niej narządami, na przykład z przełykiem. Podobną trójwarstwową budowę stwierdza się również w oskrzelach głównych, które nazywają też zewnętrznymi. Każde z oskrzeli biegnie do swego płuca, gdzie wchodzi do tzw. wnęki płucnej. Tam następuje podział na oskrzela wewnątrzpłucne, tworzące drzewo oskrzelowe. Liczba pierwszych odgałęzień oskrzeli głównych odpowiada liczbie płatów płucnych i dlatego nazywamy je także oskrzelami płatowymi. Zwykle są więc trzy oskrzela płatowe prawe i dwa oskrzela płatowe lewe. Zaopatrują one na kształt rurociągów właściwe płaty płucne. Jako swego rodzaju ciekawostkę odnotujmy, że prawe oskrzele główne jest krótsze, ale szersze od lewego.