Jądro jest to parzysty gruczoł płciowy męski, długości 4—6 cm, o łącznym ciężarze 21—29 g. W okresie płodowym jądra znajdują się w jamie brzusznej, stamtąd począwszy od 3 miesiąca życia w łonie matki ulegają zsunięciu ku dołowi — do moszny. Każde jądro otoczone jest grubą torebką łącznotkankową, która ochrania narząd, a włókna łącznotkankowe wnikające do wnętrza stanowią rusztowanie dla tkanki gruczołowej. Tuż pod błoną łącznotkankową znajduje się gęsta sieć naczyń warunkująca dobry dopływ krwi do narządu. Miąższ składa się z licznych poskręcanych przewodów, tzw. kanalików nasiennych, których szerokość wynosi około 300 mikronów, długość zaś — 70 cm. Gdybyśmy powiązali wszystkie kanaliki występujące w obu jądrach, otrzymalibyśmy sznur długości 275 m. Ściana kanalików nasiennych zbudowana jest z komórek będących pewnymi stadiami rozwojowymi plemników. W świetle przewodów gromadzą się już dojrzałe plemniki (komórki rozrodcze męskie). Plemniki z kanalików nasiennych przedostają się do większych przewodów i przechodzą do nasieniowodu. W czasie kopulacji dochodzi do skurczu nasieniowodów, co w efekcie daje wytrysk nasienia przez ujście cewki moczowej. 1 ml spermy zawiera około 60 milionów plemników. W miąższu jądra oprócz kanalików nasiennych występuje luźna tkanka łączna, a w niej niewielka ilość komórek, zwanych komórkami Leydiga (od nazwiska ich odkrywcy), które spełniają bardzo ważną funkcję — produkują hormony płciowe. Hormonalnie czynne obszary jądra nazwano gruczołem śród-miąższowym.