Wada serca: Bardzo często w życiu codziennym spotykamy się z określeniami „chory na serce", ma „nerwicę serca", „zmarł na zawał serca", „nie może pracować z powodu wysokiego ciśnienia krwi", „ma już sklerozę naczyń"; można by jeszcze długo przytaczać podobne stwierdzenia. Nie trzeba chyba jednak udowadniać, że tego typu diagnozy stawiane przez laików mogą wyrządzić wiele szkody chorym, a często nawet i zdrowych bardzo zdenerwować. Wydaje się więc celowe, aby kończąc omawianie narządu krążenia, zapoznać Czytelnika z najczęstszymi zaburzeniami pracy serca i krążenia krwi w naczyniach. Różne bakterie chorobotwórcze wywołujące choroby zakaźne, np. błonicę, płonicę, dur plamisty itp., wytwarzają w ustroju bardzo silne toksyny (jady), które krążąc we krwi uszkadzają różne narządy, między innymi i serce. Zmiany te czasem są powierzchowne i szybko się likwidują, w niektórych jednak przypadkach pozostają trwale, upośledzając czynność serca, jak np. uszkodzenie serca po błonicy czy tyfusie plamistym. Zmieniony chorobowo mięsień sercowy staje się niezdolny do wykonywania skurczów z dawną siłą i często nie może sprostać stawianym mu przez organizm zadaniom. Stan taki może prowadzić do wytworzenia się niedomogi serca objawiającej się dusznościami, obrzękami i powiększeniem wątroby. Najczęstszą przyczyną zaburzeń czynności serca, prowadzących do wytworzenia się tzw. wady serca, są uszkodzenia zastawek. Zmienione zastawki albo mogą nieszczelnie się zamykać (niedomykalność zastawek), albo też wskutek zrastania się ich listka następuje zwężeni otworów. Niedomykalność zastawek prowadzi do nieprawidłowego cofania części strumienia krwi w czasie skurczu serca, zwężenie zaś otwór" utrudnia przepompowywanie krwi np. z przedsionków do komory z komory do aorty. Wady takie w rezultacie prowadzą do znacznych zaburzeń w krażeniu. Jedną z najczęstszych przyczyn tego typu zaburzeń jest choroba reumatyczna, zwana także gośćcem stawowym. Oprócz wyżej omówionych wad serca, powstałych wskutek przez tych schorzeń, spotykamy również tak zwane wady wrodzona Są to wady, z którymi dziecko przychodzi na świat. Dzieci takie j w pierwszym okresie życia zwracają na siebie uwagę sinawym zabarwieniem skóry, zwłaszcza twarzy i warg. Starsze dzieci męczą się na przy chodzeniu, a szczególnie przy bieganiu. Do najczęstszych wad wrodzonych należą nieprawidłowe połączenia między komorami lub przedsionkami oraz bezpośrednie połączenie tętnicy głównej (aorty) z tętnicą płucną. Te niepotrzebne połączenia powodują, iż część krwi żylnej z prawej połowy serca może przecieka do lewej i mieszać się z krwią tętniczą. W ten sposób do naczyń tętniczych przedostaje się krew zawierająca mało tlenu, co prowadzi wystąpienia sinicy i duszności nawet przy małych wysiłkach. Z inna wad wrodzonych spotyka się zwężenie aorty, tętnicy płucnej itp. R; rozmaite wady wrodzone mogą się ze sobą kojarzyć, dając ciężkie za* rżenia krążenia. Olbrzymi rozwój chirurgii klatki piersiowej w ostatnich latach stwarza coraz szersze perspektywy usunięcia inwalidztwa u ludzi.