Mikroskop elektronowy ujawnia w komórce dwa rodzaje struktur, niezwykle do siebie podobnych, które jednak spełniają różne czynności. Są to centrosomy oraz kinetosomy. Centrosomy i centriole, jak wiemy, możemy zobaczyć pod mikroskopem optycznym tylko wtedy, gdy komórka znajduje się w okresie przed podziałem. Uważa się, że odgrywają one „kierowniczą" rolę w dzielącej się komórce. Kinetosomy występują natomiast w komórkach wyposażonych w poruszające się rzęski lub witki. Znajdując się w komórce, w cytoplazmie u podstawy rzęsek lub witek, są one elementami nadającymi ruch tym strukturom. Zarówno centrosomy, jak i kinetosomy rozmnażają się w komórce w sposób niezwykle ciekawy. Przed podziałem komórki następuje podwojenie się centrosomu. Podobnie z istniejących kinetosomów powstają nowe, gdy na powierzchni komórki pojawi się nowa rzęska. Każda z takich cząsteczek wytwarza swoje wierne odbicie. Od dość dawna domyślano się podobieństwa między strukturą centrosomów i kinetosomów. Przypuszczenia te zostały potwierdzone badaniami pod mikroskopem elektronowym. Okazało się, że każde z tych organellów ma kształt cylindra, wewnątrz którego widać jedenaście włókien, przy czym dwa z nich znajdują się w środku, zaś pozostałych dziewięć — na obwodzie. Dlaczego kinetosomy oraz centrosomy mają taką właśnie budowę — nie wiemy. Być może, że tego rodzaju budowa umożliwia im ruch, dzięki czemu mogą spełniać rolę jak gdyby „mięśnia wewnątrzkomórkowego", poruszającego rzęskę lub wić, bądź też nadającego chromosomom ruch podczas ich wędrówki w dzielącej się komórce.